Şair dediğin geçer feleğin çemberinden
Çeker hayat yükünü yürür o an kalbiyle
Gerekirse yanar yanar, kor olur ateşinden
Dolar kâlp haznesi güller ve dikeniyle
Yazmaya hazırdır kalem hüznü ve kederiyle..

Aşk vurunca dallarına,yağmuru gözler durur
Yâri tutmaz elinden dallara hazan vurur
Düşer işte o zaman derde, acı keder yoğurur
Dalları durmaz meyveye, kurur birden elemiyle
Ve şair kalp evinde hemhal mürekkebiyle

Dert elem gelince, hüznü kederi görür
Gamı bir türlü geçmez,gençliğini söndürür
Derdiyle yoğrulur da, her gün acı öldürür
Yangın yerine dönmüş, elinde kor kalbiyle
Kanar kanar yüreği, bütündür çilesiyle..

Olgunlaşır zamanla derdiyle dost olur birden,
Çünkü yalnız degildir razıdır derdi verenden
Bir şeyler için gelmiş, göklerin ötesinden
Sabrını yoldaş edinir, birliktedir Rabbiyle
Ve şair doludur, yazar hep kalemiyle..

Mutluluk esenlik gelince nefes alır derinden
Huzuru bulur ve rahatlar, dolar içi sevinçten
Başı döner o anda, ayakları kesilir yerden
Yağmurdan sonra gelir, gökkuşağı rengiyle
Hüzün bitmiştir artık, yazıverir gönlüyle..

Dünyası güzelleşmiştir, dert elem gitmiştir
Sanki cennetten bir müjde, koşa koşa gelmiştir
Dolmuştur bu kalp, amacına ermiştir
Hayat gülümser ona neşeli gözleriyle
Ve şair hazır şimdi hemdemdir incisiyle..

Şair hayatın her şeyini, her anını görmeli
Her zaman ve her yerde, kalemi dost edinmeli
O, şu kısacık ömürde vazifeyi bilmeli
Ìşte o zaman hayatın içinde şair, örnek olur hâliyle
Ve tercüman olur hislere her an gönül diliyle