Kainatta bir dinginlik
Büyük bir huzur var
Gündüz güneş
Gece ay
Yol gösteren kılavuz gibi
Ayın önüne dizili yıldızlar var..
Sabahı inleten raylarda
Geçip giden tren var.
Karanlığın yakasından tutmuş şafak;
Manevi saflığa açılan kapıdan
Girenler var..
Zat-ı pat-ı dünyayı
Arılaştıran bir güç var
Bütün harfler dizilmiş yan yana
En başta Elif var!..
Evveli ve ahirin içinden;
Uzayan Lam-Elif:
Bir yerden
Pek uzaklardan
Dolanıp gelmiş;
Elif Çeşmesinden su olup akıyor
İçime cevdet-i fehm gibi
Dolup taşıyor..
Sonra geliyor Cevdet-i kariha
Beni kavra!!!..
Ve Cevdet-i zihn
Cev cev çoğalıyor
Anlam anlamı söküyor
Cülbeler tel tel dökülüyor
İçimde bir remz!..
İçimdeki Remziye ile ayakta
Şafak söktükçe;
Cülüs-u Hümayün üstünde
Cevdet-i kariha
Arşa doğru kanatlanıyor..
Remz şimdi hür kuş;
Remziye Lam-Elifle şafaklarda
Elif gibi evveli aydınlatıp;
Ahiri duyumsatıyor.
Not:cevdeti fehm:anlayış iyiliği,tazeliği,üstünlüğü/cevdeti kariha:kavrama tazeliği,üstünlüğü/Cevdeti zihn:zihin üstünlüğü/cev:tane,tane/cülbe:onulan yara derisi/cülüsü hümayun:padişahın tahta çıkması/
remz:işaret,/remziy:simgesel