Çeyrek zaman diliminde,
sedef kakmalı bir eylülün namlusunun ucundaki ölümün,
çağrısını görmezden gelip
.......................ömrümden çeyrek asır verdiğim kent...
Ben her zaman beyaza aşık,
koca bir dilim umut pastası,
...........................alıp götüren tanımsız bir bahar ikindisi..
Sense siyahların efendisi,
................................sen Zonguldak..
Hiç aklıma gelmezdi bilir misin?
Yangınlara dönüşüp gecelerimi aydınlatacağı hatıraların.
Yaramaz çocuklar misali,
egenin sakin sularıyla kavgalarını düşleyeceğim,
hırçınlığı,azgın dalgaları karadenizin.
Delilikte o dalgalarıyla yarışan,
kaç ağzı yanmış yeşilin öfkesini yansıttığı tonlardaki mevsimlere sitemini.
Aklıma gelmezdi,
’’La vie en rose’’ un bile bana kömür tozlarını hatırlatacağı,
dudaklarımın kıvrımlarına buruk bir tebessümü bırakacağı..
Gözlerim boşluğu delerken,
ruhumun yerin metrelerce altında karanlıklarınla dans edeceği..
Yıllarca savundum,haykırdım,
...................emeğin karşılığının ücret olduğunu.
Sen de öğretmedin,söylemedin bana,
kömür kokulu,sürmeli gözlü kent..
Gerçek değerinin vedaların gizinde saklı olduğunu..
Hiç aklıma gelmezdi böylesine özleyeceğim mektupları..
Yaz bana Zonguldak,
................yaz ege akşamlarındaki yalnızlığıma..
Hala postacının ellerinde gözlerim,
hala bir umudum var siyah zarf görebilme heyecanımın içinde..
Bilirim içinde olacak sen kokusu,
..............................kömür gözlerinin buğusu..
Benim içimdeyse çökelen, çeyrek asırlık ömrümü bıraktığım,
.....................................................................sendeki özlemlerimin tortusu...
Hiç aklıma gelmezdi Zonguldak,
..................................hiç aklıma..
La vie en rose başladı tekrar duyuyor musun?
Ve;
Ben bu gece de sendeyim anlıyor musun! ..

Çınar GÖLE