Ayrıntı ağırlaştı ve gözler Tanrı’laştı.
Bitti bağzı şeyler,hep kahrolası,unutalası
Bitmeyen aşkların cenazesi hangi ışıktaydı?
Bulamadım gözlerin Tanrısı
Garabetin içinden huzuru alabilmenin en zor imanıydı
Üzerine çöreklenen bir hexi yıkabilmenin inadı
Keçileri sürüyle bağlayıp dünyayı;
Dünyaları,
Kainatı,
Döndürmek gibiydi ;gibisi fazlalıktı.
Sen hexlerin tanrısı efsunların tanrıçası
Bir büyüdün gözlerimde; bir küçüklüktü yaptıkları
Büyümeyen şımarık kızlar gibi,
Şımarıklığı makyajına yansıyışı,
Bitmeyen gibi.
Şimdi ise efsunlarsın senesi tarihe karıştı
Son buldu bağzı ayrılıklar
Son buldu bağzı umutlar
Pişmanlıklar yarayan kanatların daha çok yaralarıydı
Kanayan yarınların kana kana aranmasıydı
Gözlerin Adem’in cenneti Havva’nın cehennemiydi
Kimisi
Seni sevecek; seni sevmek, seni sevmelerin en zor saltanatı
Hasta adamları; daha çok hasta yapandı
Yaraları açıkta iken.
Yaraları acıklı iken,
Bir hex geçti bulutu kırık kalbi dargın,
Bir hex geçti umutu kabuk kalbi yorgun,
Ağlasa yer taşlaşır gök kainatlaşır gülse,
Ah keşke gülse!
Sen hex olma ey yarin ilk adı!
Sen ona benzeme ,hex olma ömrüme!