Herşey yalanmıydı yani,
beraber geçirdiğimiz onca güzel günler yalanmıydı?
Gerçekten sen beni hiç sevmedin mi?
Sevmiş gibi mi yaptın yani?
Bir insan sevmiş gibi nasıl yapabilir,inanmıyorum sana.
Beraber yaşadığımız onca güzel şey için yalandan ibaretti diyebiliyorsun ya,
inanmıyorum sana, asla da inanmayacağım.

Şöyle düşünüyorumda,geçmişi gözlerimin önüne getiriyorum,
anıları canlandırıyorum.
Ve aklıma ilk, o hayal gözlerin geliyor ve
sonra beni benden alan gamzelerinle dolu o gülüşün.
En sonunda da basitçe kurduğun o cümle,
herşey yalandan ibaretti deyişin geliyor.
Geleceğe dair ortak hayallerimiz
olduğunu düşünürken meğer o güzel
hayallerin sahibinin sadece ben olduğunu anlıyorum.
Sayende kuruğum hayaller paramparça,yıkık dökük
ve gerçekleşemeyen toz pempe hayaller olarak kalıyorlar.
Nasıl kırıldım, nasıl üzüldüm bilemezsin.

Yüreğimdeki sızı senden bana artık hatıra olarak kalan tek parça,
onu da yüreğime anlatamıyorum işte.
Dayan yüreğim diyorum dayan,
bu da geçecek diyorum,
belki avutuyorum kendimi ama neler geçmedi ki yüreğim.
Dayan bu da geçecek.
O kadar güzeldi ki yaşananlar,
sana kanmamam imkansızdı.
Ve sen benimle oynadın.
Ama olsun ben,oynamış olsanda benimle bunu farketmedim bile.
Hayal dünyamı,ufkumu öyle bir açtın ki anladım.
Bu yaşananlar zaten gerçek olamazdı.
İyice düşününce,kalbimin ritmi değiştiğine göre sen vazgeçilmezim olmuştun.
Ama bu kadar da basit olmamalıydı benden gidişin.
Bu yüreğime en çok koyanda bu zaten.
Senin benden benimle oyuncak gibi oynayarak gitmen.
Yüreğime dayan demekten başka çare gelmiyor elimden.
Dayan yüreğim dayan bu da geçecek diyorum.

Senden geriye gözlerimdeki hüzün kaldı,
kahır geceleri geçiriyorum,
her akşam içtiğim meyhane masalarında geçirip,
tüketiyorum ömrümü.
Öyle bi yerden vurdun ki,
ben geriye dönemiyorum.
Yüreğime dayan demekte yetmiyor artık.
İçimdeki bu yangını hiçbir şey söndüremiyor.
DAYAN BE YÜREĞİM DAYAN BUDA GEÇER
NELER NELER GEÇMEDİ Kİ. BUDA GEÇER.
DAYAN YÜREĞİM DAYAN.....

Recep Hamza