-Hünkâr Dağlı’ya-

Ne dağa küseriz ne de Dağlı’ya,
Toy filiz büyür de olur sarıçam.
Aşina değiliz köşke yalıya,
Bizi ancak dağlar avutur hocam!

Bize göre değil deniz tutkusu,
Issız vadilerde huzur buluruz.
Genzimize dolar ıtır kokusu,
Dağ lafı edince bir hoş oluruz.

Sarmaz bizi kumsal sahil sayfiye,
Lodostan imbattan çabuk bıkarız
Yongalardan ateş yakalım diye,
Rüyalarda bile dağa çıkarız.

İyi gelmez bize sedefli sular,
Alışık değiliz martı sesine.
İçimiz ferahlar sevinçle dolar,
Dağdan söz açınca hep öylesine.

Çözemeyiz miço tayfa dilini,
Anlamayız fora nedir, yeke ne!
Uzatırız gerçek dostluk elini,
Dağ başında kurda kuşa dikene.

Bilmeyiz körfezi dalgalı koyu,
Yeşil hülyalara dalar gideriz.
Bir köknar altında bütün gün boyu,
Dağ ile konuşur sohbet ederiz.

O yüzden överiz bizim Ferhat’ı
Dağ ile muhabbet sevdaymış meğer.
Hep dağa süreriz soylu kır atı,
Biz dağı severiz, dağ bizi sever.

(2018)

Ali Rıza Atasoy