Cemreler düşünce, yapraklar açar
Tabiat yeşile bürünür kalan
Çiçekler mis gibi kokular saçar
Üstünde arılar görünür kalan

Takvim yaprakları kovunca kışı
Bir heyecan sarar toprağı, taşı
Görünce güneşi dağların başı
Beyazın hükmünden gerinir kalan

Mührü boyacının renk harmanından
Firdevs makamının gülistanından
Yeşilin yedi yüz yetmiş tonundan
Cennet elbisesi vurunur kalan

Melteme dönünce bulutun yeli
Değince toprağa rahmetin eli
Alınca neminden tadını dili
Sürüngenler yerde sürünür kalan

Derecikler şırıl şırıl akarken
Mor menekşe, boyun eğip bakarken
Goncaları burcu burcu kokarken
Gül dalında bülbül barınır kalan

Hafta sonlarında kurarak ekip
Dere boylarını ederek takip
Keşfederken onu resimler çekip
Dostlarla doğada yürünür kalan

Şifalı bitkiler her derde deva
Hediyesi bize hem de bedava
Soluyunca insan tertemiz hava
Canlar sıkıntıdan arınır kalan

Bedelsiz sunulmuş düşün yaygısı
Herkesin özenle olsun saygısı
Sözde kalsın Delibal’ın kaygısı
İnşallah çevremiz korunur kalan

Celil ÇINKIR - DELİBAL