KOPAN YÜREĞİM
Yüreğime de açan kardelen çiçekleri,
Baharın kokusu gibi
Sarar bütün gönlümü…

Yeni umutlara yelken açar;
Okyanuslardan derin,
Gökyüzünden küçük hayallerimle…
Gece rüyalarıma misafir ederim onları.
Gün doğunca;
Gerçekler çıkar yer yüzüne
Ve ben yine olmayacak hayaller kurarım.
Ah, bir defacık sevine bilsem,
Şu ağaçlar gibi çiçeklenip gülümsesem.
Nerde?
Bir kara bulut gelir,
Alır götürür bütün hayallerini,
Bütün sevinçlerini…
Hani dilinden düşürmediğin bir şarkı vardı ya
“Yalan dünya”
Bu dünyanın her şeyi seni yorar.
Şarkılar yorar,
Beklemek yorar,
Özlemek yorar,
Boş vermek bile yorar.
Bir an gelir, susarsın.
Susmak bile yorar insanı.
Göçmen kuşları gibi
Göç edesin gelir.
Gidip gelir umutların.
Düşünemezsin.
İşte o zaman artık
Yaşayan bir ölüsün.
Bir kuşun gagası bir ağacı yıkabilir mi?
-Yıkar.
Bir söz bir insanı kahredebilir mi?
-Öldürme bile öldürür.
Daha bir çok şey şuramda darmadağınık.
Toparlayamıyorum!
“Ne kadar ruhsuzsun” Dedi,
“Beni acıtacağın kadar” Dedim.
Her gün biraz biraz daha ölüyorum,
Havadan, sudan konuştuğumuz gibi…

Şu daldaki kuşun sesine bir kulak ver hele,
Ne sıcak!
Hasretim bir kuş sesine.
Sakın uçacağını kimseler söyleme!
Yoksa ilk işleri
Kanatlarını bağlamak olacaktır.
Ne yaparsan yap
İki kişilik mezar yok!
Ne kadar seversen sev,
Vefa yok!
Sonra baktım ki içim geçmiş gitmiş bu dünyadan,
Tutmuş beni ciğeri beş para etmeyen sarı bir yılan!
Sonra çığlık çığlığa,
Yedi kat gökten hüzünler iniyor,
Lime lime bir şeyler kopup gidiyor yüreğimden.
Sonra göçüp gidiyorum,
Cennet cehennem denilen her yerden!...
Yusuf Yılmaz