Aşkı en temiz ve derin duygularla yaşarken,
Bir kör kurşunla yüreğimden vuruldum ben.
Tabipler çare bulamaz derdime,
Merhem olamaz hiçbir şey bu halime.
Sebebi... Sensin.....
İliklerime kadar bu aşkı işlemişken,
Vücudumun bütün hücreleri seninle dolup taşmışken,
Anlayamıyorum, anlayamıyorum..
O kadar çok seni seviyorum derken,
Sebepsiz, nedensiz nasıl çeker gidersin..
Beni.... meçhulde bırakıp nasıl yaşamamı beklersin.. Nasıl!!

Ortak hayallerimiz olduğunu sanıyordum..
Birlikte beraber yaşayacağımız hayallerimiz..
Meğer hepsi yalanmış,
Yaşadığımız herşey yalanmış.
Sen yalanmışsın, hayat yalan.
Bir ömrü ben yalanlar üzerine kurmuşum meğer
Gözyaşlarım kirpilerimin uzerinde dizildi,
Damla damla yanaklarımdan aşağı doğru süzüldü.
Duygularım perişan halde.
Yerle yeksan olmuşum ben, yerle yeksan..
Nasıl devam ederim bu hayata bilemem..
Sen yanımda yokken.
Nasıl devam ederim bilemem.. bilemem...

Ben sana ne yaptım ki, ne yaptım ben sana da
Bana bunları yasattın.
Yağmurlu bir sonbahar akşamı masmavi gözlerindeki pırıltıyla hayatima girdin.
Yakıcı bir yaz sıcağı ortasında
Kapkara bir kedi gibi beni bırakıp gittin.
Fermanımızı bitirmeden,
Hikâyemizi yarıda kesip, attın.
Yarim kaldı şimdi bizim satırlarımız.
Hangi yazar, hangi şair bu satırları dolduracak söylesene,
dolduramaz ki dolduramaz...
Yasanmamışlıklar uzerine kolaymi hissiyatı eklemek..
Sonu gelmeyen aşk hikayeleri yazmak..
Kolaymı söylesene kolaymı... söyle....

Aşk acısını derinden hissediyorum ben derinden
Belli ki bizim fermanımızı yazan kalem kesin hükmü vermiş.
Aşk yarası bu aşk yarası ilaç kabul etmezmiş.
Kalbini bu yara deştimi bir kere dönüşü mümkün değilmiş.
Sen benim hayatıma nokta atışını bu gidişinle yaptın..
Demek ki benim hayatımda iki kelime ile son bulacakmış..
Aşk acısı...Aşk acısı.....

Recep Hamza