ey efsun
günümü günmü etmek istiyorsun
yoksa mağrur bir tavırla
can kurtaran olmayamı soyunuyorsun
yeniden ölmenin ödülü yok
ne dediğini bilmeyen ruhsuz vakitlerden geliyorum
öksüz anksiyetelerden



mevsimler tonlarıdır iklimlerin
diksiyonları
bana kırılma
zira açığa alınmış bir dille konuşuyorum



sahi kimliğim
sen hiç keşke oldunmu
olduysan bile
olmadın farzet
hedefi kalabalıktır bazan hayatın
bu inceliğin
daha incesi yok
kulak küpeside



tuhaf birşeyler al üzerine
dışarısı ısırgan
dışarısı sıkılgan




esrik bir şarkı sözü dudakların
öpsem bestelenecek gibi
sen kahveleri söyle
ben sıgaramı tüttürürüm



öyle böyle değil
bu resmen tutukluluk uğultusu
bedenimde kronikleşmiş bir tranva
ruh tutulması çekiyorum
acı çekiyorum acı
sonra hiçbir şeyi olmadığını farkediyorum gönlümün
hiçbir seçeneği
üzülme
içimdeki orkidenin yaprakları ne zaman rüzgâr çıksa sallanır
ama yalnızlığımın fırtınasına tutuluyorum