Sevgililer günü imiş, bak şubatın tam on dördü
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer
Sevdalı bu deli gönül, gözün açtı seni gördü
Oysa şu geçen zamana, huzurlu bir ömür sığar
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Sana öyle bağlanmışım, çözülmeyen bir kördüğüm
Yeni sevda doğmuyor ki, sancısız da olmaz doğum
Nükseden şu özlemlerin, boğazımda düğüm düğüm
Ben ki dertten usanmışım, yukluğunsa hep der yığar
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Bakıyorken resimlere, yorgun gözler ıslanıyor
Omuz arayan şu ruhum, duvarlara yaslanıyor
Vaz geçmeyen deli gönül, yine sana sesleniyor
Küçük bir inat uğruna, gitmeseydin benden eğer
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Teğet geçti vuslat beni, hüzünlere durak oldum
Ne bitmeyen çileymiş bu, her günümde ben kahroldum
Kilitlenmiş ok gibiyim, kaderime kinle doldum
Parçalanmış talihime, sanmam artık güneş doğar
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Ne hoşça kal diyebidin, ne de veda edebildin
Bakamadın ki yüzüme, ne de çekip gidebildin
Dur demedim, diyemedin, san ki bende n’edebildim
Hele sevsin deli gönül, bir bakışı ömre değer
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Leyla karası gecede, ayaz yüzüm yalar durur
Umut kesen deli gönül, hayallere dalar durur
Boş halan şu avuçlarım, gözyaşımı siler durur
Zincirlenmiş feryatlarım, özgür kalsa göğe ağar
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Biz ne günler gördük bilsen, hiç biride yaramadı
Giden gitti gelen de yok, bir kez oldu aramadı
Bekleyen yorgun kollarım,cananı hiç saramadı
Umutlarım her donuşta, şu başıma karlar yağar
Mevsimleri sensiz geçmek, ne kadar da zormuş meğer

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ