Hüzün ile mutluluk, kardeş imiş meğerse
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından
Mücadele şart ama, sevda buna değerse
Koro kurdu özlemler, ayrılık tayfasından
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Uçuruma ittiler, en güzel duyguları
Hep enjekte ettiler, korku ve kaygıları
Ben ki kendime bile, yitirdim saygıları
Arabesk şarkılar var, acıların hasından
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Mutluluğa kurduğum, bütün saatler durmuş
Açıkta kalan kalbi, en soğuk ayaz vurmuş
Varılmıyor sahile, aşk dalgası kudurmuş
Dere oldu yanağım, gözlerimin yasından
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Bir göçmen kuş misali, sevgili gitti dönmez
Yanan sevdanın mumu, kasırgada da sönmez
Eğer tahrip olmuşsa, o gönül iflah olmaz
Tüm damarlar tıkanmış, küflü yürek pasından
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Ne gündüz gün gibi, ne de geceler gece
Oturdum bir köşeye, bekliyorum sadece
Hasret şiirlerini, okurum hece hece
Deli gönül vazgeçmez, inleyen ney sesinden
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Çırpındıkça battım hep, hasretin batağına
Sen yoksun diye gülüm, gelen yok otağıma
Çare olmuyor kimse, şu panik atağıma
Görünmüyor zirvesi, yüce dağın sisinden
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Çoktan unuttum çoktan, eğlenceyi, meşkleri
Darmadağın ederim, gönüldeki köşkleri
Tutarak ensesinden, Lüzumsuz tüm aşkları
Uçurumdan aşağı, iterim arkasından
Bir yaprak daha koptu, gönlümün sayfasından

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ