Özlemin köz köz olmuş, aşkınla divaneyim
Zemheri soğuğunda ayaz yemiş taneyim
Yitiğimsin ey şehir, vuslata pervaneyim

Hasretim gül yüzüne, yüreğimde yara su
Dünüm, günüm, yarınım; Karasu âh Karasu!...

Hırçın Karadeniz’in sükûnet limanısın
Ayrılığa panzehir, gönlümün fermanısın
Yaralarıma merhem, dertlerin dermanısın

Hasretin yangınında benim için ara su
Gözyaşlarım sel oldu; Karasu âh Karasu!...

Yiğidin harman yeri, İpsiz Recep’in yurdu
Düşmanı duman etti, zalim geride durdu
Gönül saatlerini vuslat demine kurdu

Ağustos sıcağında yangınıma çare su
Uzağına düşmüşüm; Karasu âh Karasu!...

Bu gönül seni sevdi, başka yâri neylesin
Var mı senden güzeli, gören varsa söylesin?
Havanı soluyanlar, Hakk’a şükür eylesin.

Merhametli ol şehir, bir yumdum sun yâre su
Yananı yanan bilir; Karasu âh Karasu!...

Hasretinden kül oldum, uzağına düşmüşüm
Hicranın batağına, tuzağına düşmüşüm
Karlı dağlardan kopan kızağına düşmüşüm

Hararetime deva; nehir, ırmak, dere su…
Gül yüzüne muhtacım; Karasu âh Karasu!...

Dört mevsimin de güzel, gizemli meskûn mahâl
Kem gözle bakanları deli ediyor bu hâl
Sözcükler kifayetsiz, seni anlatmak muhâl

Güzellikler nakşeder gözümdeki fere su…
Hasretin kor ateştir; Karasu âh Karasu!...

Şafak vakti güneşi görmeli Karasu’da…
Mâziden hatıralar dermeli Karasu’da…
Sefa dolu bir ömür sürmeli Karasu’da…

Yaratılışın özü, hayattır her yere su…
Beni bir sevdalın say; Karasu âh Karasu!...

M. NİHAT MALKOÇ