Sabır dertlere ilâçtır
Karanlığın ardı şafak
O ki başımızda taçtır
Karanlığın ardı şafak

Yeis ruhu saran kirdir
Basiret gözdeki ferdir
Veren de, alan da birdir
Karanlığın ardı şafak

Her kapıya varma gönül!
Kendini hiç yorma gönül!
Umudunu kırma gönül!
Karanlığın ardı şafak

Kalpten kalbe bir yol eyle!
Nefsini Hakk’a kul eyle!
Korku evini kül eyle!
Karanlığın ardı şafak

Gülün yanı hârdır dostum!
İm(k)ansızlık kordur dostum!
Elif olmak zordur dostum!
Karanlığın ardı şafak

Gafil uykudan ayılmaz
Yüreğin sesi duyulmaz
Kimi dert dertten sayılmaz
Karanlığın ardı şafak

İnmek de var, çıkmak da var
Yapmak da var, yıkmak da var
Hep neşe yok, bıkmak da var
Karanlığın ardı şafak

Gözyaşları sele döner
Yürek yanar, küle döner
Neyin varsa yele döner
Karanlığın ardı şafak

Sen hâlâ diyorsun "ene"
Hükmeyle o kör nefsine!
Arkanda kaldı kaç sene?
Karanlığın ardı şafak

Gözyaşı kalbi durular
Ayrılır yaşlar, kurular...
Bir gün tamlanır yarılar
Karanlığın ardı şafak

Göz ağlar, kalp boyun büker
Zehrini kirpiğe döker
Beklediğin şafak söker
Karanlığın ardı şafak

İz ettiğin iz gitse de...
Baş koyduğun diz gitse de...
Bakıştığın göz gitse de...
Karanlığın ardı şafak

Nerede o yârânlıklar?
Şimdi moda tiranlıklar!
Koyulaştı karanlıklar
Karanlığın ardı şafak

Asi hissiyatı bastır!
Nefse eleğini astır!
İçindeki sesi sustur!
Karanlığın ardı şafak

Dert yığın yığın olsa da...
Kirpiklerin yaş dolsa da...
Bahçende güller solsa da...
Karanlığın ardı şafak

Hayat hakkı bir defadır
Hem çiledir hem sefadır
Kimi dert sadra şifadır
Karanlığın ardı şafak

Kimler kala, kimler öle?
Sabreyle ki vakti gele...
Bülbül bir gün varır güle
Karanlığın ardı şafak

Gün birbirine değil eş
Sönsün içindeki ateş
Sabırsızlanıyor güneş
Karanlığın ardı şafak

Müminsin, inanıyorsun
Ses etme, kınanıyorsun
Unutma sınanıyorsun
Karanlığın ardı şafak

07.09.2024/TRABZON

M. NİHAT MALKOÇ