Hayatım boyunca çok badireden geçtim
En parlak ışıkları belirleyip seçtim

Zamanla bu ışıkların hepsi söndü
Beni de en son durağa kadar götürdü

Durak mı dayanır gençliğin azgınlığına
Sürükleyip götürür, hayatın çılgınlığına

Koyuverir en kötü cenderelere
Yuvarlar uçurumlardan en bulanık dereye

Her durağın izi var bende, bir bir
Neler çektiğimi bir ben, bir de kalbim bilir

Gönül dinlemez ise beyin organını
Harap edip zehirler bütün anını

Her durağın farklıdır, gülü, lalesi
Her birinin vardır bin bir çilesi

Kimisi insana hayat dersi verir
Kimisi de hayatın kapısından çevirir

Her durağın bal alınabilecek çiçekleri vardır
Her bir çiçeğin değeri dünya kadardır

Bu değer korunabilirse önem arz eder
Yoksa ömür her gün biraz daha olur heder

Aşk duraklarının hepsini bir bir geçtim
Şerbetlerinin hepsinden birer tas içtim

Her birinin tadı, çilesi farklı farklıydı
Hepsi masum, berrak ve şeffaflıktan yanaydı

Ama uymazsa kişilik, huy ve karakter
Hepsi görülebilir şeytandan beter

Aynı dil değil, aynı duygu paylaşılmadan
Birlikteliğin sağlanması muhal olur anlaşılan

Son durak kaderin tecilligâhı
Son durakta biter âşıkların ahı

Son durak ümitsizliğin çarmıhı
Son durakların berrak olur sabahı

Son durak tekâmülün, deneyimin zirvesi
Son durakta biter hamların, hantalların sesi

Son durakta kilitlenir fesatların çenesi
Son durakta neşvunema bulur herkesin neşesi

Mayıs 2013-Ankara (arşiv)