Gönlümün özlemlerini yüzdürüyorum engin denizin derinliğinde
Ruhumun emellerini uçuruyorum masmavi gökyüzünde
Gözlerimin siyahını ziyadeleştiriyorum ağaçların yeşilinde
Nefes alıyorum yüce bir dağın eteginde
Huzuru solukluyorum meltem serinliğinde..

Hayallerimi takıyorum kuşların kanatlarına
Umutlarımı yolluyorum onların peşi sıra
Korku ümit arasında takılıp kalsam da
Hayatı yaşıyorum muammalık ortasında
Şükrediyorum dünüme,bugünüme,yarınlarıma..

Hayatın ucuz olmadığını hissediyorum her zerremde
Yaşasam da hayatı acı, sevinç, keder, mutluluk çemberinde
Ayağa kalktıktan sonra tekrar tekrar düşsem de
Bir nimettir şu hayat fırsatlar cenderesinde
Bilirim, dönülmez akşamlar var göklerin ötesinde..

Muammalık,bir sırdır yaşamın aynasında
Zahmetle rahmet içiçe şu dünya manzarasında
Türlü türlü lütuflar barındırır hayat, geleceğin anaforunda
Bilinmezliğin gizemi vardır insanoğlunun mayasında
Hayat her haliyle sonsuzluk sunmaktadır aslında

Sevdalarımı emânet ediyorum cennet bahçelerine
Yaşıyorum hayatı sonsuzluğun gölgesinde
Acılar, kederler yüreğimi tam ortasından ikiye bölse de
Çok şükür elimde olan bütün nimetlere
Bilirim bütün güzellikler de düşmeyi bekler imtihan süzgecinde..

Ey hayat! Sarıp sarmala beni bir şubat akşamında
Dost ol her zaman benim gönül dünyama
Değerli olduğunu unutmamam için yardım et lütfen bana
Emanettir canım senin vefâlı kollarına
Bırakma sakın, bırakma beni muammalığın ortasında..