Neyine bunaldın hey deli gönül!
Kerem et, bir söyle bu ağıt niye?
Yetmişinden sonra az iyi anıl;
Ölüm yok mu sanki bütün faniye…

Bu yanan bahçede açar mı hiç gül?
Kavrulmuş dallara konar mı bülbül?
Kışa ne kalmış ki, bitiyor eylül!
Gönül, aşk neyine, dur bir saniye…

Söyle, bu sevda da nereden çıktı?
Kim seni böylesi kendine çekti?
Aşkın yaşı yokmuş, örneği çoktu!
Dikkat et, dayanmaz kalbin yeniye…

Desinler yaşından, başından utan!
Bildiğini yap sen, var mı ki tutan?
Ne çok talkıncı var, salkımı yutan;
Gerek var mı şimdi, öyle kâniye?

Aslında her şeyin, zamanı vardır!
Çiçek açan mevsim, hep ilkbahardır…
Gül çok güzel lakin her yanı hardır;
Yaşlandıkça insan, döker maniye…

Antalya-2018/02

ÜSTATLARDAN:

Takma deli gönül dilini süsle,
Konuş o güzelle en tatlı sesle,
Baktın ki gönlü var sen de kafesle,
Döndür yüreğini yeni çiniye................................................................sakaogluhasankarakucuk

Marifet çorakta ekin ekmektir
Kayanın üstüne fidan dikmektir
Yaş yetmiş de olsa sevda çekmektir
Kimin ne haddine sormak, "o niye?"..............................................................AYDIN(Sonsuzufuk)

Gönlün yaşı olmaz, hey benim efe!
Yeter ki sen açmış güle rastgele.
Dilber hasretiyle yaşanmaz böyle,
El ayak çekilmez, yaş yetmiş diye.............................................................Mehmet (SEMERCİO.)

Yaş on beş de olsa, farkı var mıdır?
Kabına sığmayan gönül dar mıdır?
Tutuşmayan ateş yine har mıdır?
Aşk, sevgi bu usta; mantık hikaye..............................................................Vecdi Murat SOYDAN


SÖZLÜK:

Kâni: (kinayeden) dokunaklı ve iğneli söz…
Mani: dört dizeli (aaba yazılımlı) bir halk edebiyatı türü…

Halil Şakir Taşçıoğlu