Güneşin doğduğu battığı yeri.
Görmeden haneme girer akşamlar.
Maddenin manadan bittiği yeri.
Bulmadan ruhuma girer akşamlar.

Mahpushane aydınlıkta karanlık.
Sayılı adımlar dar bir meydanlık.
Çıksam da maziye gitsem bir anlık.
Burada beni bekler zifri akşamlar.

Dört duvar üstleri telli direkli.
Üstte jandarmalar eli tüfekli.
Bu kâbus haneye geldim geleli
Gündüzümü esir eder akşamlar.

Çağırır gardiyan ziyaretçin var.
Bitti zannederim o an akşamlar.
Gider ziyaretçi başlar kâbuslar.
Beni benden çalar sinsi akşamlar.

Hayat sarmalında sinsi bir güneş
sanırsın aydınlık karanlığa eş
Beton duvarlarda sineklerden leş
Bitkin ruhu esir eder akşamlar.

Karanlık ruhumla arkadaş olmuş
Sanırım özgürlük mazide kalmış
Ruh kabusta beden kirde hapsolmuş
Hayatımı zindan eder akşamlar.

Kapılar çelikten demir kapılar
Gürültüsü beyini mi parçalar
İç içe girmişler bütün parçalar
Sök çıkar parçala bitmez akşamlar

Umut çoktan uçmuş gitmiş maziye
Hiç bir zerre taşımıyor atiye
Katil ile maznun aynı kefede
Tarta tarta geçmez bitmez akşamlar

Köşeler ah sinsi küflü köşeler
Köşelerde yalnız garipler inler
Yalnız seccadeler garibi dinler
Bunalımdan öte salar salar akşamlar


09/12/2016 Kars/Zindanı