Dökülen gözyaşı
Boncuk boncuk avucum içinde
Peşi sıra dizildi elimden daha içre
Her biri gün eksilten
99 ömür tüketen


Dön diyor dünya
Dön
Aydınlığı ve karanlığı
1’in içine alarak
Işığın etrafında
Çiçek açıp donarak
Dön diyor dünya
Dön


Saydım
Otuz iki yıl geçti ilk çığlığımdam
İki otuz olmadan kalbi duran babam
Sayamadım
İlk çığlığını atıp
Babasıyla anısı olmayacak oğulları
Böyledir söz
Başlar sağ oldu
Yeri geldi vatan
Yeri gelmedi dostlar sağ oldu
Böyledir arı kovanı işçilik
Oğul verdirendir sana dokunmayan gürültülü ses
Başlar sağ oldu
Olan gerisine oldu


Yanıp sönen yıldızlar
Yanıp sönen yüreklere özdeş
Karanlıkta net görünen
Seyri uzaktan
Uzaktan


Sordum uzaklara
Uçup giden kuşlara
Göçüp giden kuşaklara
Sordum doğan güne
Yarılıp gelen geceye
Kırılıp ses eden içe
’dünyada bir yerdeyim ’
Yarın
Neredeyim


Dön diyor dünya
Dön