bazen...

alıp başını gitmek istersin
nedenleri,niçinleri sorgulamadan
arkana dönüp bakmadan
hesapsızca tek başına
uzaklara,çok uzaklara
kendinden bile kaçmak istersin
hemde hiç bir yere gidemeyeceğini bile bile
ne dertlerini bırakabilirsin geride
ne yüreğin kalır ötede
ama yine de gitmek istersin nedense

bazen...

bir deniz kenarında banka oturur
hayatı seyredersin maviliklerde
dalarsın sonsuzluğun ufkunda
yaşamak istediklerinle,yaşadıklarına
çocukluğun aklına gelir
gülümsersin geçmişine
yüzersin sevgi denizinde
mutlu,umutlu,coşkulu
dalgalar vurdukça yüreğine
bir sen kalırsın bu sahilde

bazen...

gerçeği düş sanırsın
düşü gerçek
hayat öyle bir yorar ki seni
her günün acemisi gibi
olmasını istediğin bir şeyleri beklersin
zaman geçmek bilmez
uzadıkça uzar günler aylar yıllar
baharı beklersin bin bir ümitle
dualar edersin
ve sabırla beklersin ah ile

bazen...

çoğu şey anlamını yitirir
kimseyle konuşmak gelmez içinden
konuşsan da tat vermez eskisi gibi
iç sesinin gürültüsü
yormuştur seni geceler boyu
ne gözlerde fer kalmıştır
ne yaşamaya mecal
hüzün geceye karışır
uykusuzluk seninle yarışır
sana yine de umutla gülümsemek yakışır

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 07.04.2015