Sen yoktun
Ben seni yokluğunda da 
sen varmışsın gibi sevdim
her sabah sana uyandım
ilk sana günaydın dedim
ilk senin adını andım
sen bilmedin

Sen yoktun
Yüreğimde sevgin vardı
özlemin vardı umudum vardı
her gün gelecekmişsin gibi
aynı yerde aynı saatte hep bekledim
gelmedin..

sen yoktun 
yokluğunla konuştum
içimde ki umuda tutundum
sen kalbimde hiç susmadın
kimi zaman sessizce sızlayan sızım
kimi zaman hıçkırıklarla akan göz yaşım olup
gözlerimden aktın
sen bilmedin

sen yoktun
ateş oldun yaktın kimi zaman bağrımı
kabuslarla böldün uykularımı
her zorluğu aştım her derde dayandım
bir tek yokluğuna alışamadım

sen yoktun
gittin..!! 
dönmeyeceğini bile bile 
’affet’bitti diyemedim
silemedim seni senli günleri
kabullenemedim gidişini
veda edemedim
son veremedim seni sevmeye

sen yoktun
Ben seni sensiz sevmeyi de sevdim
özlemeyi sevdim 
beklemeyi sevdim 
yokluğunla avunmayı sevdim
görmeden de severmiş seven
öğrendim
seven gitmezmiş sevgili
gidemedim
uzaktan sessizce
masumca insanca sevdim.!!
sen bilmedin


Yemin