Görünce gözlerini,hastası oldum,
İçimdeki yaraya,ilaç gözlerin.
Her nazar atışında,baharı buldum,
Ömrümün sırlarına,çözüm gözlerin.



Öyle içten bakar ki,ruhumu süzer,
İçinde kaybolur can,alemi gezer.
Öyle derin ki içi,semaya benzer.
Sanki hiç söylenmemiş,sözün gözlerin.



Baktığımda yüzüne,göze yapar kur,
Cennetin semasında,ışıldayan nur,
Kamaştırır gözümü,ışığım olur,
İrem bağından düşmüş,üzüm gözlerin.



Gök kuşağından ışık,huzmeler saçar,
Ruhuma şavkı düşer,gül zarım açar,
Göz gözeyken gönlümden,hüzünler kaçar,
Ruhumun ahengidir,hüzün gözlerin.



Göremezsem ararım,içim tutuşur,
yüz yüze bakışınca,ruhlar buluşur,
Kelimelerim susar,gözler konuşur,
Muhabbete rızadır,süzgün gözlerin.



Tanrıdan bir armağan,bana gözlerin,
Gözlerde anlam bulur,düşer sözlerin,
Göz göze geldiğimde,susar sözlerim,
Cenneti seyrederim,gözüm gözlerin.




Tuğal KÖSEMEN
06.Şubat.2018