_ Kıpkızıl dünyam

düşlerime şafak oldu

tüm sevilen ve nefret edilenler gibi

ruhumu yalayıp geçen aykırı rüzgârlarda oldu hep aşk

nefretin kemirdiği bir deniz meltemi gibi esmeye başlayan

hiçbir şey hissettirmeyecek kadar çok şey hissettiren

ve yalnızca bir yankı oldu içime.

_ Düşlerimin heyecanları

içlerine çekiyorlar şimdi beni

ve veda ediyorum artık bu saatlere zamandan

sanırım ölümün yüzünü görmekten farksız olurdu bu kalp düşünebilseydi

artık uzaklıklar öylesine ötesiz berisiz olurdu

ve duman duman tükenirdi hayat

acı çekenler bilir bunu diye düşünüyorum içimden sessiz ve sensiz.

_ Yoksa

öyle işe yaramaz olup giderdi sanırım sevdaların topu geceye

derin kazın toprağı yılanlarla oynayanlar

ölüm hepinizin ustasıdır son tahlilde

ve sonunda hepimiz düşmedeyiz günden güne sevdaya

geldiğimiz yere doğru devrik bir matrisle.


_ Ve o gece

parlıyordu ay durgunca üstümüze

gölgeler verip

arttıkça artan kıvamını bulan acıların mor salkımları sepetçi söğüdünün dallarındaydı.

_ Şimdi

söz ver bana hayat

bu toprağa yeniden geleceğine

zamanın ağırlığını kaldırmak için üzerimizden.