;





cıkamasın rüyalarından
esiri olur
zaman denen kötülük
unutulur
utanır yıllar
eskimiş gibi olursun
bir eşya gibi kabuk döker
icin




bazende

kocaman gelir evin
cıkamazsın delil kalır şararmış yüzlerinin
dışarısının sesi yüreğinden ağırdır
tavana bile bakamazken göz hızaların
sen hep geceyi üzersin
kalın bir ayrılık ciziği kırıkların ile
susmak kör gibi cehalettir





bezenlerde

icindeki çoçuk gülümser
mutlucuklar büyür
göğün mavi derinliklerine
yıldızın parlar ayın ucuklar
gövsündeki sığırcıklar durur kıpırdamaz
yanan mum ateşdeki onurun soğur
yeniden doğarsın mevsimindir
mutluçuk.






bazen bazı bazı

gözünün solu devrilir
tuzlu ve yapış yapış duygular akar
yere düşmeden görürsün caresizliğini
iki duvara sıkışır aklındakiler ve gömülenler
can suyu olur
bereketli yüreğinde nefes alır ırmaklar
kendini tamir eder yıllarındaki umutlar
yeni koşarşın topal kaderindeki alın ağrına
icin dökülür dışın yıpranmıştır




bazenlerindeki

sen herşeye alışırsın
muhtaç olursun
yaşamak icin
icinden bile gelmez
kör kuyular ararşında sığ gelir
kocaman yalnızlık bağırır
suç güvendedir
korkarsın üzüntüler ağır yaralıdır
beyaz günler biriktirirsin
yaşam hakkın gibi kutsal gökyüzünün derinliklerine
öğle bakarsın yine yollar aklına sığmaz taşar
koşmak gelir yeni bir çağ kapılarına
düşmemek icin dağılırsın






bazen seni

düşünmek sadece ayıptır
sevmek ise
gönülle bir cift mutlucan ekmektir
aşkın ise
kirpiğine dokunamamak kadar saygımdır
ürkek ruhunda yaşamak varken
örümcek ağı gibi
seni kendime sarmak
herkezden kışkanmak bir duayı
yaşatan mutlu eden
bir yüreğin yağmurunda ıslanmak
ve coşkusunda ilk baharda uyanmak



bazenlerin

seni özlemek
gibi
yarım yaşamak
bazenler
bazı kadar kısa anlamsız
acı veren
umutcuklar.




bazen ayrısızı

umucukları yakalamak istersin
senin olsun
seninle yaşlansın ister
benliğinde kalıp
beyazlara sarmak var iken
elinden değilde
yüreğinden kalkar düşerler
bin parcaya sığmayan
bir kırılganlıklarını toplayamazsın
erir
ufalanır
yelle yekşana yürür
düşer
ezilir
göz bebeğin
kahve akına
durur bakar
üşür.






bazenacı

bir
parcan karanlık doğusuna
milim milim
kısık duymazlığına verirsin
azcıkta
ürkek ruhuna ayırırsın
nefesine
can duygularına bırakırsın
büyük parcanı
yüreğine acıtana
bir
geçmişe hiçlik ayırırsın

cünkü
o senin hiç bir şeyindir
bazende hiçliktir.



bazenlikte
’Nur’dur
karanlıklarımı aydınlatir

bazen,
mişlikte kor ateştir
kasıp kavurur yüregimi

mum gibi eritir dağlılır
duman eder
yeksi alemi

biat eder ruhum
terki meftumluğumu
firaridir el tutulmaz


apardı düzü
kilit tutmaz
rüzgar görmez


dil işitmez
göz görmez
yürek desen.