Küçük bir adamdım ben
Babamın motorsiklet tamir ettiği zamanlarda
Kuşlara ve uzaklara hayranlık duyuyordum
Körpecik bedenimde küheylanlar koşuşurken
dudaklarımda çürükler topraktan seyrilen misket sesleri duyuyordum
Yaşamın kıvraklığı hengamesinde büyümeye çalışıyorum
Başka bir kente taşınıyor bedenim
Ahalisi kıymetli bu kentin sakinleri
İmanlarından şahlanmış ruhlu insanlar taşıyor
Bende bir cahillik var
yaralı yarasaların önünde bildim bunu
ve ben yine taşınıyorum başka bir kente
annemin elbiseler diktiği yıllarda.
küçük bir adamdım
ve bu yetmiyordu kallavi vücutlarla kavga etmeye
bir kıyısına ilişemiyorum hayatın
ama ben topraktan çıkmış bedenimle
taşıdım kara gençliğimi soluk almadan
ve fakat artık büyümüştüm maalesef
birbiri üstüne yığılan günlerde
saçlarım büyüyordu bir de
kötülük hedeflerim arasına katışıyor
bu sayede anlıyordum saçlarımın uzayıpda kendimin küçük kalışını
ve sadeliğine hayatın kaçışını
ruhumun hain rüzgarlarında gezinen boğuk sesimde
karşılık bulamıyorum bendimde
ben yine büyüyordum aşkla sıyrılıyordum
matemli hayatın belgelerinde
saçlarımı traşladığım zaman
patlayıcı bir kimya etkisi bırakıyordu
esirikli kadınların uyanık gözlerinde
hayatın dinamizmi alçalıyordu beynimde
sesimin avazı çıktığı kadar haykırıyordum bildiklerimi
pullu mektuplar bırakıyordum
büyüyen çocuklara kendi mahallemde.