İstasyon saati
Gecenin üçü
Sensiz ilk saatler
İlk doğuşu şafağın
Bir söz var
Bir neden
Bir rüzgar...
Hıçkırıklarımı susturuyor
Bizi bize bırakıyorum artık
Bir nefes sigaramdan
Hatıralarla...
Eski solgun bir resimde
Gözlerim doldu
Bilmem ağlamak mı lazım
Her koşulda
Derin derin hüzünlerdeyim
Bir tuhaflık duygusu
Sersem haldeyim
Bağışla beni, senden gittim ben


Üşüdüğüm bir an
Uğurlamalı insan bazen
Kendinden kendini,sevdiklerini
Hasret kalmalı
Özlemeli
Gitmeli
Ardına bakmadan
Kaybetmek gibi telaşlı


Hayatım....
Saat kaç şimdi?
Hangi renkte yalan söylüyoruz
Hangi renkte ağlayıp gülüyoruz
Sıfırladığımız duygular
Hangi renkte parlıyor?
İnsan kendine küser mi hiç?
Dilsiz ,çaresiz
Zaman lazım belki de bize
Hayat çok renkli
Bir kaç kilometre ötesinde
Siyah, beyaz hayaller
Belki de mavi,Gökkuşağı renginde


Unutmak mı gerek
Bir hafıza kaybı
Kaç mevsim geçer böyle?
En büyük hatayı silmek
Kendine yeni bir yol çizmek
"Git"diyen Sezen Aksu’nun
Dört saniye sonra
"Gitme" diye yalvarışının çaresizliği
Bir şeyler yarım kalıyor


Hep bir şeyler yarım, hep bir şeyler eksik


sevay