6
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
735
Okunma
İsmin Söylenince
Özleyen gözümde biriken yaşlar,
İsmin söylenince akmaya başlar.
"Zeynep zeynep" diye sayıklayan dil,
Sakın gerçek sanma, yalandan taşlar.
İsmin söylenince çıkan ritimden,
Kâlp heyecanlanır, çıkar ininden.
Bir vakit ansızın girdin kanıma,
Unutmak mümkün mü, çıkmaz bedenden!
İsmin söylenince yağan yağmurlar,
Daha bir çoşkulu, istekli yağar.
Kuşlar büyülenir bu güzel sesle,
Güneş bile sabah sabırsız doğar.
Şu bizim Bozdağa ah ne demeli!
Güzel sesle çınlamak tüm emeli.
İsmin söylenince dayanır mı ki!
Kökünden sarsılır sağlam temeli.
İsminle şiirler daha bir başka,
Güfteler onunla gelir ki aşka.
Bense sabah akşam bıkmaz beklerim,
Zeynebim yanımda olsaydın keşke!
27.01.2017
Mehmet Semercio
5.0
100% (12)
Cevap Yaz