SÖZÜM KENDİME (432)

Hangi yola girsem yolum tıkanır.
Gidilecek bir yer arar dururum.
Dostlar bile beni benden kıskanır.
Yaramı da kendim sarar dururum.

Sözüm kendimedir bilen biliyor.
Bilmeyenler ise hayra yoruyor.
İnancım odur ki tanrı koruyor.
Kendimi de ölçer tarar dururum.

Varsın uzak olsun gidilecek yer.
Benim gibisine gitmeye değer.
Bundan gayrısına diyorum diğer.
Kararsızlıkları karar dururum.

Bu nasıl dert diye sorulmasın hiç.
Yüreğim yaralı kırılmasın hiç.
Çare diye sargı sarılmasın hiç.
Kendi kendimi de kırar dururum.

Sözün en güzeli düşer dilimden.
İsteyin fazlası gelir elimden.
Ayrılamam sevgi dolu gülümden.
Güya kendimce de ırar dururum.

Ben Zayi Ozan’ım dertlerim bitmez.
Sevdiğim olmazsa gayrısı yetmez.
Ölüm ilaç olsa hiç hayır etmez.
Musalla da bile sorar dururum.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 24/01/2018/ Çarşamba
Yayın : 27/01/2018 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1141853/