Güzel bir gün düşlemiştim seninle
Güzel bir sabah
Güzel bir kuş sesi
Güzel bir gün ortası
Ve güzel bir akşam üstü

Ama yitik bir gün gibiydi yaşamak
Nefes almak zorlaşıyordu
Gün karanlıkta kalıyordu
Çiçekler kan içinde
Irmaklar kan akıyordu
Çocuklar sessizleşiyordu

Uzaktan uzağa şiirler susuyordu
Şiirler siyah bir bulut gibi yağıyordu üstümüze
Şiirler namludan çıkan barut kokusu gibi
Şiirler palet sesi gibi geçiyordu

Oysa düşler kuruyordum seninle
Seninle güzel günler görmeyi hayal ediyordum
Daha yaşanılır günler
Daha mavi günler kuruyordum
Şimdi soramıyorum bile neredesin
Nasılsın, ne yapıyorsun
Hangi şehirdesin

Güzel bir gün düşlemiştim seninle
Güzel bir sevda
Güzel bir hayat düşlemiştim
Ama şimdi tutsak bir çocuğum ben
Gülüşünden vurulan mavi bir çocuğum

Savaşın ortasında kalan bir çocuğum ben
Barışı ne kadar çok istediysem
Senide o kadar çok sevdim
Dilsiz bir acıyla susuyorum
Onca yaraya düşman olur gibi

İbrahim Dalkılıç

26.01.2018
01.01 izmir