Geceye sis çökmüş gönülde hüzün
Dumanlı dağların doruğu bende
Semaya yükselir dualar yekün
Bir şehrin yağmuru soğuğu bende


Sobada çırası, odun kokusu
Odayı sarıyor sıcak dokusu
Lambanın gölgesi, kışın uykusu
Ruhumun en ağır konuğu bende


Aksayan zamanda zihnim uzakta
Patika yollarda umut kucakta
Ömrümün yükünü taşır ayakta
Cefanın nasırlı topuğu bende


Mevsimler taşınır kuş kanadında
Yaşanır iklimler tenha yadında
Bülbülün kavuşmak var muradında
Nağmeler döktüğü maşuğu bende


Kurmuşken denizler kendine düzen
Çekilir içine gemiler bazen
Yorulur limanlar değişir düzen
Suskun kıyıların buruğu bende


Hazine bilinmez deryaya saklı
Çiçekler boy vermiş ama yasaklı
Uçurum dinlemez koparsa haklı
Aklımın topyekün kaçığı bende


Kırılgan bulutlar tutmuş göğünü
Kuytuda yapılır çakal düğünü
Kaşıkla güreşir arsız öğünü
Dudağın kurusu, uçuğu bende


Fasıl biter elbet susar yakınan
Uğurlar ne varsa cana dokunan
Hayat sayfasında hoşluk okunan
Kâinat sinede, ufuğu bende...


Nezahat YILDIZ KAYA