“Benden selam olsun Bolu Beyi’ne
Çıkıp şu dağlara yaslanmalıdır
Ok gıcırtısından, kalkan sesinden
Dağlar seda verip seslenmelidir”(Köroğlu)

Yüce dağlarında çiçekler açar
İçimi ısıtır yazın can Bolu!...
Senden uzaktayım, nâçârım nâçâr
Âşık usandırır nazın can Bolu!...

Orman zenginisin; kayın, gürgen, çam
Dağlar türkü söyler, hüzün, keder, gam...
Büyür yüreğimde, bitmez ki sevdam
Göllerde süzülür kazın can Bolu!...

Bolu Dağlarının karlıdır başı
Dillere destandır Mengen’in aşı
Bolu Beyi’nedir Nigâr’ın yaşı
Gönlümü hoş eyler sazın can Bolu!...

Tokadî Hayrettin, candır, özdür o...
Hakikat menzili, sadık sözdür o...
Damlada deryayı gören gözdür o...
Mühürdür, senettir sözün can Bolu!...

Abant, Kartalkaya; gidip görmeli
Aladağlar, Gölcük; güller dermeli
Mudurnu, Gerede; kıymet vermeli
Güzeldir yamacın, düzün can Bolu!...

Hazan bir başkadır Yedigöllerde
Düşüme girersin gurbet ellerde
Davulda, tokmakta, sazda, tellerde
Görülmeye değer güzün can Bolu!...

Şehrin bir başkadır, köyün bir başka
Sılanın hasreti düşürür aşka
Yastığım taş olsun, gerek yok köşke
Yüreğin azığı hüzün can Bolu!...

Senden uzak düşen yürek yaradır
Dağları inleten, sestir, nâradır
Yiğit Köroğlu’nun, gözü karadır
Ayın on dördüdür yüzün can Bolu!...

M.NİHAT MALKOÇ