Cihanda bulunur mu eşin, benzerin senin?
Bayrağıma renk veren alların var Buharkent!...
Dünü bugüne taşır antik kentlerin senin
Taze incirle yüklü dalların var Buharkent!...

Bu toprakta yetişir incirin en güzeli
Gönlümde bir/incisin ey şehirler güzeli!...
Düşlerimi süslersin seni gezdim gezeli
Sevdalara yol veren bellerin var Buharkent!...

Yanık bir türküsün sen, âşığın dillerinde
Hasret yüklü ezgisin, sazımın tellerinde
Sen Leyla’sın, ben Mecnun; sevdanın çöllerinde
Gözyaşına dönüşen sellerin var Buharkent!...

Yiğitliğin aşikâr, efeler diyarısın
Altının külçe hâli, yirmi dört ayarısın
Ömrümün gençlik çağı, gönlümün baharısın
Yüzümüzü okşayan yellerin var Buharkent!...

Uzağına düşmüşüm hasretim var, neyleyim?
Kederle sarmaş dolaş birkaç türkü söyleyim
Hasret narında yanmış hüzünkârım, böyleyim
Türkülere can veren tellerin var Buharkent!...

Mâziden istikbâle akar incir güzeli…
Her gün Çubuk Dağı’na bakar incir güzeli…
Hasretin yürekleri yakar incir güzeli…
Kardeşliğe açılan ellerin var Buharkent!...

Nice Aydın’lık, mamur çağların vardır senin
İncir, üzüm yetişen bağların vardır senin
Dumanlara bürünmüş dağların vardır senin
Hakikati söyleyen dillerin var Buharkent

Canımıza can katar mütebessim baharın
İçimizi ısıtır o sıcacık buharın
Nice güzellik saklar; dünün, bugünün, yarın…
Gönül bahçemde açan güllerin var Buharkent!...

Havası tertemizdir, şifa kaynağı suyu
Muhabbet membaıdır, hoştur insanın huyu
Aydınoğlu’ndan beri ne de asildir soyu
Ömrümüzden düşülmüş yılların var Buharkent!...

Antik kentlerimizin ruhu saklıdır sende
Bir yanın gelecektir, bir yanın kalmış dünde
Sanki iki ruh taşır ufacık bir bedende
Kıvrım kıvrım uzayan yolların var Buharkent!...

M. NİHAT MALKOÇ