1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1091
Okunma
Tezatın teknesinde kardı
Şeffaf bulutları
Gölgesi uzun yalnızlığa
Ki;
Yalnızlığın hamuru topraktandı
Olsaydı damarları
Kan serilip içine
Donacaktı
Damarlarını aradı
Damarları yoktu
Akıl kendisiyle sınırlıydı
Sezgisi olmayanın
Ne azdı
Ne de çoktu
Ve sesi
Ancak
Tek kurşun kadardı
Attı ve sustu
Karınca ayaklarıyla
Mavi bir hüzün geldi suyuna
Saçlarının arasında durdu
Uzaktan huzursuz bir cennet kuşu havalandı
Büyüdü
Kıvrıldı
Yok oldu
Ellerinde kanat izi kaldı
Her aşk
Kendi kınında güzel kokardı
Su düş/tü avuçlarından
Tenim
Suda yandı……
Taylan KOÇ
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz