tırman
gönlün zirvesine, tırman
atacağın her adım da
biriktireceğin her damla da
ulaşabileceğin her mertebe
takva olarak taçlanacaktır,
Allah’la beraber olan
bir gönlün hazzı,
dünyada elde edeceğin
nimetlerin lezzetinden
daha değerlidir, ve
daha lezizdir
Everest tepesine de çıksan da gönül,
gönül sarayında bir iz’in yoksa
yoksa bir imzan zerrei satırda
bir çetrefilli yolculuktur bu hayat çarkında
bilesin ki; beyhude geçmiştir ömrün.
sevmek istiyorsan eğer, sevgiye dursun gönlün.
derler ki ;
çiçek ve su aşk yaşamış birbiriyle
ama, birbiriyle değilse gönüller
çiçekte ve suda ne sevgi oluşur, nede
bir koku duyamazsın,
susuz bir kalbin kokusu duyulur mu?
dostum, yetmiyor ki; kuru kuruya seni
seviyorum demek.
almak gerek gözlerdeki sıcaklığı
büyülü nemi
dokunulursa kalplerdeki sevda teline
farkındalıktır eğer çalmasını biliyorsan gönül telinden
ve anlayacaksın sana haber getiren gedavet
yelinden
armağanım olsun seven gönüllere, ben başım alıp gideyim
kül de olsam buharda bu bendeki sevdamdır
sevmek mi sevilmek mi desem
hangisi en güzel bahardır.
kaderimin kederi üzse de beni derinden
ben hep söylenirim hayatın penceresinden,
ve bakarım en güzel çehresinden
ancak “zaman” anlarmış gerçekten aşkın çilesinden
istiyorum ki;
her iklimden meyveli masumiyetin karinesi olsun.
ve her şey sizin olsun gönül, ben bir kez daha
sahip olmak isterim,
çocuk kalbine yeniden...
*
yusuferdoğan