17
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1766
Okunma
Ve sen…
Namluya tutunduğun elini
Ayrı koy şu mezara
Tetik düşürdüğün kâbuslarını
Bırak dağ başlarına
Çık şu çatışmanın orta yerinden
Kucağına düşen her serçe
Bir hesap,
Bir öç bekler…
Kurnanın başında avuçlarım
Sana bu zemzem suyu
Bakışından yıkayalım diye
Ölümün pususunu
Kırmızı tokalarımı vereyim
Ve kiraz bahçeli çocukluğumu
Üşüme
Isın çamurun orta yerinde
Düştüğün pusu
Ölüm uykusu
Gitme
Gönüllü oluşundan
Ucuz kahramanlığın
Sen, sen ol
Sakın...
Vurulmadan ölme
Ne beni sev o ellerinle
Ne bekle sevilmeyi
Başını koyduğun yastık
Elin...
Elin evinde
Sevdiğin…
Gecelerimizi çektiler dara
Şimdimiz yok bizim
Gittiğinden beri
Ölüme eşlik ederiz
Sevgilim…
............ASRAN