ne zaman baksam
gülmeyen ruhumla yaşayan
can atışan fuli renkler
kararsa gökyüzü güneş sızdırmaz o rengi



bulanık bir geçmiş
hala gölge oyunu resim
perdelerde kayıtsız zaman
öksü kuşunda atan anılar





bakdığın gölgeler hiçran ovasında dar kesim
sismiş omuzlarda karanlık ucube bir yıl
midem bulanırken kaç defa dedim yapma kendine
diğirgen pusulasında hiçlerle beraber





yoksul yalnızlık toplum mühendisi yaşam
heyacanlarla kapılan öksürük surubu beyin
takadı kalmamış erimiş kazanç payı aynalar
derimize nüfüs etmiş dev gölgelerde kırık uclar





bir parcayım ayın gölgesinde yıllanmış sarenat
hüçreler eklenmiş buğulu yaşama biraz dakkalar
az kaldı sürgün yemiş yüreğimde atamayan acılar
bu gün yaştayım yarın mutlu berkide öbür gün




ölü...


yaşatamadığım onca yürek varken
kendimi sorguladığım hüçreler
kücüktü ve yaşamaz dediğim sevgiler
şimdi kırk bir parcada binlerce saygılar





dik yüreğimden eğilerek sonsuzlağa
el sallayan görüntüler
yavaşca giderken ayak izlerin
sonumun başlangıcı bu eksilmeler





korkmuyorum
artık
eksilmekten
ölmektende





her gün gel
söyle bana
kulağımda cınlasın
aklar yaşıma değinçe




anılar






.