I.

Onulmaz yaralara derman olur kardeşlik…
Uluların buyruğu, ferman olur kardeşlik…

Aydınlanır gönüller muhabbetin narıyla
Dünya esenlik bulur kardeşlik baharıyla
Yedi düvele yeter o sımsıcak aşımız
Uhuvvetin tahtında göğe değer başımız
Sımsıkı kenetlenir barışla ellerimiz
Muhabbetin remzidir kan rengi güllerimiz

Bütün karanlıkların hükmünü iptal eyler
Muhabbet çırasıyla handan olur kardeşlik…

Gökkuşağı misâli, rengârenk bir kilimiz
Hep birbirine benzer köyümüz ve ilimiz
Ateşe su taşıyan karıncalar gibiyiz
İdam urganı değil, kanaviçe ipiyiz
Aynı kokuyu taşır karanfil ve gülümüz
Bu toprağa aittir sağımız ve ölümüz

Silinir gözyaşları kardeşlik mendiliyle
Anadolu yurduna sultan olur kardeşlik…

II.

İkilik ne bilmeyiz, Yaradan’ın bir’iyiz
Ancak böyle güçlüyüz, ancak böyle diriyiz
Fitnecinin sözüyle açılırsa aramız…
Kangrenlere dönüşür, iyileşmez yaramız
Kaktüs çiçeği değil, hayat pınarıyız biz
Osmanlı torunuyuz, sevgi çınarıyız biz

Hiç kimse ayıramaz kardeşi kardeşinden
Zalimi dar’a çeken urgan olur kardeşlik…

Sineler pürnur olur, veda eder gün/âha
Döner Hakk’ın izniyle karanlıklar sabaha
Toplanırız kardeşçe bayrağın gölgesinde
Hoşgörü geçer akçe, barışın ülkesinde
Bin seneyi aşkındır bu yurtta eğleşiriz
Mevlâna ikliminde Yunusça söyleşiriz

Basiret nazarıyla temâşâ eden görür
Hiçbir riya karışmaz, candan olur kardeşlik…

III.
Kuzey’imizde horon, Doğu’muzda halay var
Gönül semalarında aynı gün, aynı ay var
Farklılıklar, emin ol, zenginliğimiz bizim
Dost gözlüğüyle bakmak, enginliğimiz bizim
Ayrı gayrımız yoktur, bir çınarın dalıyız
Ana arımız aynı, bir peteğin balıyız

Ağrı Dağı misali heybetli duruşumuz…
Geçit vermeyen bir dağ, kalkan olur kardeşlik…

Hepimiz misafiriz dünya denen bu handa
Kardeşlik kazanacak ilelebet cihanda
Bin yıllık kardeşiz biz, ayrı kalsak yetimiz
Hakk’a yemin olsun ki, halistir niyetimiz
Mehmet’tir, Muhammet’tir, Berfin, Şeyhmus adımız
Çanakkale’den beri ortaktır feryadımız

Cefa çeken canların kalır mı âhı yerde?
Mazlumların dilinde figân olur kardeşlik…

IV.

Birlikte yaşamanın güzel numunesiyiz
Şer borazanı değil, hakikatin sesiyiz
Barışın menziline yürüyelim birlikte
Huzurun adresini arayalım dirlikte
Can ipliğiyle bağlı tenimize cismimiz
Kardeşliğimiz kadar yaşayacak ismimiz

Hainlerin adları karışır nisyanlara
Bu kutlu topraklara hakan olur kardeşlik…

Birbirine çok benzer düğünümüz toyumuz
Cephelerde beraber çarpışmıştır soyumuz
Müştereğimiz çoktur, birler binlere vardı
Muhabbet teknesinde bizi aynı el kardı
Gelin kardeş olalım, etmeyelim âh ü zâr
Kimin ne yaptığını bir gün tarihler yazar

Zamanın heybesinde nice sırlar saklıdır
Süsler düşlerimizi, yârân olur kardeşlik…

V.

Âdem ile Havva’nın soyundan gelmedik mi?
Beraberce ağlayıp, beraber gülmedik mi?
Oyun içinde oyun, gelmeyelim oyuna!...
Bin kere düşünelim enine ve boyuna
Kırılmasın fidanlar, analar ağlamasın
Gözyaşı batağında karalar bağlamasın

Taslarımızı aynı çeşmeden doldururuz
Canımıza can katan bir can olur kardeşlik…

Karakışlara mahkûm olmasın tüm mevsimler
Yaşlarla ıslanmasın siyah beyaz resimler
Dönmesin kâbuslara pembe rüyalarımız
Ne olur kül olmasın şirin hülyalarımız
Nefretin hançeriyle yürek yaralanmasın
Ana kuzularının, bahtı karalanmasın

Düşeni kaldıran el, düşünce kaldırılır
Tenimizi ısıtan yorgan olur kardeşlik…

VI.

Fitne fesat ateştir, birlikten rahmet doğar
Kâinata sığmayan, kulun gönlüne sığar
Ayrı gayrı ne demek, onca birimiz vardır
Yunus Emre, Mevlâna, Ali pirimiz vardır
Bu millet kardeşliğe sarılmakla var olur
Yalnız taş duvar olmaz, birlikte duvar olur

Umutlar mayalanır barışın hamurunda
Bu güzel topraklara mekân olur kardeşlik…

Tertemizdir mâzimiz, aynı dağın karıyız
Yılanlar bilmese de, bir petekte arıyız
Bir dalda iki yemiş, iki tende bir canız
Vahdetin kozasında tarifsiz heyecanız
Aynı gemideyiz biz, müşterektir kârımız
Al bayrağın rengine boyanmış efkârımız

Başımız dik yaşarız sevgi coğrafyasında
Düşlerimize beşik, vatan olur kardeşlik…


M. NİHAT MALKOÇ