UMUT

Ben kadınım
Sol göğsünde
Sevdayı taşıyan
Lâkin yine kar yağdı
Bizim buralara
Pencereden baktım
Evlerin bacasının tütüşünde
Bir ızdarap sezdim nicedir
Yağmur yağdı
Aksi düştü göğün
Çam ağaçlarının dikenleri
Topladı lanetleri
Ezan sesi yankılansa ne çıkar
Yalan dolan
Kıyım
Artık eksik birşeyler
Mehmetler karanfiller
Ne de
Bir kitap ayracında olsun
Yıkılıp kalan
Son kalıntılar
Çivi yazıtları
Şüphesiz gerçek
Dört köşe tutulmuşken
Ayın diğer yüzüne
Kör topal
Sağır kaldık
Umut arayan kadınım
Zılgıtlar çınlarken
Dağların zirvesinde
Meleşirken kuzular
Mor menekşeleri
Çağlayan dereleri
Sildik mi haritadan
Adaları sunduk mu
Altın tepside
Gidecek yer kalmadı
Bonkör mü davrandım bugüne değin
Neleri tükettim içimde
Yazmak olanı biteni
Ne zormuş meğer
Çıkarsız sevmek
Bir bebeğin
Kokusunda buldum
Huzuru
Özlemişim
Baharı beklemişim
İncinmişim
Küsmüşüm
Martılar gibi ölümüne
Dalmışım denize
Şimdi yapraklar yeşil olsa
Ne yazar
Ya da sarı
Susmam gerek
Ellerim üşürken daima
Ziynet diye taktığım
Namus
Çarçur edildi
Ben kadınım
İnnanna kadar masum
Çırpınıyorum
Kanatlarım lazım

H. Çiğdem Deniz