Bir gönül alıp gider başını
Tepetaklak gökyüzünün mavisi dönüştü siyaha
Ah! Ahşaptan esmer sarısı bir gece
Sağılıp yaklaşmakta kızıl tana
Hani gider başını alır gider
Dünler bu günler yarınlar
Başak saçlı baharlarda kaybolurlar birer birer

Hangi zamanın elinde tutsak
Kırmızı kirazlı dallar
Güne bakanlar
Yedi veren gülleri
Açar ki açar
Gök kubbeli
Uçurtmalar kadar hafif güneşin elleri

Başka baharlarda kaybolurlar birer birer
Yorgun akşamların yıldızsız geceleri
Ne tesadüf ki her baharda
Çiçekler açar
Ne bahtiyar ki gören gözler de
Her birinin rengi bir birine benzer
İhtiyar bir çınar ağacının altında beslenirken kuzular
Gölgeler bir adım
Düşler yosunlu gözlerden kaybolur gider birer birer

Her birimiz çocukluk düşünde
Her düş yaprak dökümünde
Anılar gündönümün de ansızın tutsak bir hayal
Tırmanırken kederli bir sarmaşık düz duvarları
Unutulmuş bir anı çıkıp gelir
Yıllar öncesinden
Hangi zaman hangi saat bilinmez
Vakit akşam mıdır sabah mıdır
Parlar gökyüzünde bir kıvılcım
Gün sır gece sır
Topraktan fışkıran tohum sır
Yaşam baştan sona sır
Gelecek günlerin vaadini
Rabbinden başka kim bilebilir

Her yaşam birbirinin devamı gibi bir birine bağlı zincir değil midir ?

Nurten Ak Aygen
27/12/2015