kaleden düşen gülüşlerini saydım
rüzgarın yokluğunda darp eden ötülenmişliği
acının diğer kardeşi olan yalnızlığı konuşturdum
bir gece kanatlı sevgiler gelsin diğe


?

acının dibindeğim
ellerim yılların üstünde
gözüm semada ac uyumak varken
dolu dolu gülmek benim niyime





soluyorsa bir yağmurun ilk demleri
acıtıyorsa gövsüme sığmayan dertleri
üsüyorsa kalpbim onu ilk gördüğü suskunlukta
baka baka gülmek benim neyime




bir çiçek büyütük
vazgeçmeden kurutmadan kardeşçe
her yıl anısa durduk buruk yaş mevsimlerinde
ölümdür bizi ayıran sevginin son durağında




titreyen seslerimizle
atdım seni icime
ne vurgunlarda eğildi sol yanımız
nede gecenin birinde unutuldu iç cekisimiz




burdayım hep yanında ,ne kadar uzak olsanda
o kadar icimdesin yanan her göz damlanda
yokluk ve gururla bir yanım tutsak sağırlıkta
diğer yanımda solmayan güneşinin



vakit bitersede umut bizde sönmez...


?



kah gökyüzünde dolaşır , kah yerin yedi kat altına sürgün
icimize işler yalın bir kabarcık gibi gözden süsülür bir ayrılık günü
bir son değil hep bir ilktir, gidip dönememek
uykusuz gecenin tatsız sessizliğinde iç sesinde yüreğin taze mevsiminde





ilk yağmurun sade ve sadace düştüğü cemre ılıklığına
yalnız kurak toprakların catlayan merhametinde
gölgesinde güneşe sığmayan özgür pırıltısana dek
son nefes son kan damlasına kadar atan her ritimde




adının her akla düştüğü
her günün batısından doğusuna denk onundur
kimsesiz görünen ama icindeki sevgisinde büyüyen
ve kalple göz hızamda hiç eksimeyen...




candır, o ölümsüz kartanesinde nefes alan...




" yüreğin ne güzel senin hüzün konmasın.. "

geceyi dinlemek gibi gülüslerin...
yüreğin alıkoysun gülüslerimi...
sen ne kadar güzelsin gözlerinden yüreğin gözüküyor.



sevda bakışlım...



ben cok bahar gördüm,
ama yağmur gibi hüzün görmedim...


.
.
.