“İp”in ile kuyuya, inenlere uyarım
Bir gülüşe kanansın, ücretin belli senin
Desem posta koyarsın, beni benden sayarım
Kulları kül edensin, kudretin belli senin

Bedenin üzerine, çökmeden can direği
Karanlığa karanlık, sarmadan can meleği
Hayallerin üstüne, giydirip can yeleği
Varlığınla kandırmak, niyetin belli senin

Hizaya getirirsin, tek dozunla densizi
Cüzden öze göçene, sen söylersin son sözü
Kayıtsız kalanlara, göstermezsin gün yüzü
Tescillisin âlemde, sıkletin belli senin

Fark etmez muhatabın, gonca ya da olgunca
Aşka talip olanı, koşturursun ardınca
Her kime dokunarak, atsan kalbine kanca
Emrinde köle olur, kuvvetin belli senin

Bilmeyenler öğrensin, sakinindir “Lâmekân”
Eserinle gülmeyen, ölüdür muhtemelen
Yörüngene girince, Leylâ’da Mevla bulan
Mecnun ve şürekâsı, ümmetin belli senin

Hiçbir tabip saramaz, marifetin yarayı
Yurt bilirsin adınla anıldığın sarayı
Delibal’ın mülkünde, alırsın baş sırayı
İsmine gönül derler, mabedin belli senin

Celil ÇINKIR - DELİBAL