19
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
1336
Okunma

adını koymam gerek
ellerimin sana adım atışının
bunca yalnızlıktan sonra
elinde yeni renkler dizimi
düşlerimizin boyandığı tuval
tavan arasına atılmadan
nasıl giderdim adımlarının arkasından
oysa benimde vardı bana göre yürüyüşlerim
ben de bir deli yerinde zamanın
davulumu çalıp
uyandırmak isterdim yedi mahalleyi
türküm geçerdi sokağın başını
dinlerdi köşedeki demirci
çarşının başındaki pembe badanalı ev
motosikletli bir adam
çalıştırırdı motoru
yeni yollara çıkardı bir umut
mavi gökyüzünü önüne katıp
adını koymam gerek bu özlemin
toz kondurmadan beyaza
bir kâğıt parçası olmaktan çıkarıp aşkı
muska kalıbından
nasıl anlarım geldiğini
eski resmini de getir
eski yer sofrasındaki oturuşunu
gülüşünün elinde bir salkım üzüm
ağzının kıyısında yeni çizgilerle
25. 12. 2017 / Nazik Gülünay