yani birden arkamı dönüyorum
orada olmanın anlamı oluşuyor önce,
sonra karaya çıkan balığın kaderine bağlanıyor
yüzün,yüzün istifası cebinde bi tedirginlikle selamlıyor yüzümü,
bir boşluk,kendi içini doldurmak için
düzenli var olmanın verdiği o ağırlık ,
sakin kalamamanın kanaması
ancak eline dokunmayla bir müddet erteleniyor,sonraya
nasılsa kazanmanın yarısı kaybetmek,
uzatıyorum elimi,elimin eline ulaşması
bir anane selamı oluyor,yavaş bir at edasıyla
hiç uyumamış bir atın gözüne sonradan koyulan çapak
ikimizde biliyoruz,elini tuttuğumda düşeceğimi,
ikimizde biliyoruz atların uyumadığını,ansızın yola fırlayan bir çocuğa
çarpacak bir atın üstünde ,birazdan kazanın oluşması oluyor,
merhaba dediğinde,fısıltıların arasından geçen bir yılan
dilin olmaya soyunuyor,bakamıyorum gözlerine,
zaten insanlar genelde kafalarına silah dayandığında
bakamaz,bakmanın verdiği yokluğa çökmüş
izmarit kokan ellerimle ki çoğu zaman
bu yoklukta arkadaşlarla elimi döndürdüğümüz
senin de arada bir fırt çektiğin elimle,şimdi tokalaşmak
saçlarına yalvarmak kadar geniş bir salonda
yerde yatan bir çocuk ve bir atın fotokopisinde
bu sefer kimin kaderinde gittiğin o kadar açık değil,
iyice küçülmüş bir soğuk bu,Allah inancının diktörtgenliğinden gelen
bu anlamsızlık bandında beni öldürüyorsun
görmüyor musun saçlarının arkadaşları geliyor ormana
belli ki seni alacaklar,
alsınlar alsınlar alsınlar alsınlar,
veda için az önce oluşan iki el
sıkılan iki el
nasılda silah oluyor,görmüyor musun
yani birden arkamı döndüğümde
beni yaralamanın anlamı oluşuyor birden
karaya vuran mermiyi düşünüyorum
nasıl da boğulmadan varmış beni vurmaya..