keşkeydi meşkeydi bunlar boş şeyler
yüreklerdeki acıyı artırmaktan öteye geçmez
insan kaçtıkça kendine yakalanırmış.!!!

en hassas noktasından vurgun yemiş insanların,
deruni kalbi boşluklarının
yüreğinde bıraktığı hasarlı, çöküntü oyukları
ancak, başkalarına yardım yaparak
ruhlarını onarmaları ile, belki
biraz sükunete kavuşabilir.
kabukta bağlasalar yara izleri
silinmez hiçbir şekilde
besbelli durur.atılan çizikler
ancak, gönülden avuçlara dökülen
dualarla iyileşir...
şimdi sen gidiyorsun ya, sarp kayaların arasından
keser seni sarp kayaların ağızları
içini keser gibi
eser ruhunun derinliklerine doğru,
gece rüzgarları, işler iliklerine kadar
ve üşüyen içini doldurur, gece ayazı
ama sen; şafaklar geç sökse de,
yüreğini ortaya koy ve
devam et yoluna...

insan çiçeği diyorum dağlanmış yüreklerde
açar mı acaba?
yola mı çıkıyor insan,önce
yüreğini doldurmalı.
ki; keşke yüreğimizin ufkunu
kirlenmemiş çocuk masumiyetinin
duru,dupduru bakışları ile
takviye edebilseydik.

biz, kendi göğümüzden rüzgar toplarız
devşiririz çiçeklerden yara tozunu
çiçeğin dilinden anlamayan özenmesin arıya
biz, kendi yaramızı dua ile sararız.
……
yusuf erdoğan