sırtımda mağlubiyet çabamız bitti bizim
sonuna dek direndik kestik say nefesleri
atkısında gerginlik, abamız battı bizim
hüçresinde aşiyan astık say kafesleri
.
öylesine sıkıldı ruhum bu yolculuktan
durmak bilmiyor bitmek, akıyor bir oluktan
bıraktı arzularım canından bezdi çoktan
uçuruyor adeta tepemde kerkesleri
.
pençedeki dilekler kafeste aslan gibi
gelecek geçmişinde cem hali el’an gibi
doğruluğa eğrildik kör dünya yalan gibi
tahtasından hayatım siliyor herkesleri
.
ölümün de hakkı var tekrar tekrar canlanan
niğmet sanki her nefes döverle harmanlanan
taş gibi sinelerde ateşte fırınlanan
sıralamış pazara, tacir; cefakeşleri
.
tırpanına mahsulüm, kökünde kal asalet
efsununu rüzgara bırakırken kesafet
yoksul’un şu kalbine bir kıvılcım çak afet
tutuşsunlar yangına gönlün çilekeşleri





.