Gözlerin,
Büyülü bakışları tedirgin.


Günün mutluluğuna engel;
Dünün ufkuna varmadan,
Sararan yapraklar gibi,
Kayıp zamanlar içine,
Düşüp kaybolan ümitler.


Bir küçük tebessüm belki;
Kalbin içine sevgiyi sızdıran.


Belki de;
Tutulan ellerin sıcaklığı,
Üşüyen yürekleri ısıtan.


Bir küçük ümit ışığı,
Görebilmek içindir,belki de;
Bekleyişteki,
Mayalanmış olgunluğun büyüsü.


Bu güne düşen umutlar;
Belki dilin söylediği sözlerden,
Belki de;
Kalbe sızan sevginin süzüntüsü.


Bilirim,
Yoktur,iki ucunu bir eden.
Hep yarım kalır sevdalar,
Kavuşmalar,
Aşklar ve hayatlar !


Her gün;
Yeniler kendini,
Bir biri peşi sıra akşamlar.
Yeter mi, yarım kalam her şeye,
Sonu belirsiz,
Gelecek zamanlar ?



Tuğal KÖSEMEN
23.Aralık.2017