Ruhu bedenden alır hal ile tavırların,
Haddi hesabı meçhul dökülen gözyaşların,
Semazen gibi döner, hu hu lardayım şaşkın,
Yakıp kül eyler beni, senin endam ve aşkın.

Yelken açtım uzağa sam yeli bulur muyum?
Ilık bir iklim oba, sen varken huzurluyum.
Şimdi ılık gözyaşı, ateşlerdeyim korum,
Kıyılar mesken oldu, meczubum har ve horum.

Zahiren gözüken benim, bir meçhulüm aslında,
Umutlarım tükenmiş, sen yoksun ki yanımda,
Üç günlük dünya hayal, hayat mı baharında?
Bu günler geldi geçti, ümitsizim yarın da.

Aşığım halim rüsvay, perişanlıktır sürür,
Gece bir iki demez, tamah, hayalin yürür,
Eser üstüme doğru, inceden tiz sesin gür,
Bölünür tana kadar, ağlarım hüngür hüngür.

Benim gibi Mecnun, Leyla’ ya hasret var mı?
Yaşadığım yaşanan, yırtınan ahu zar mı?
Ayrılıkların çile, poyraz kasırga kar mı?
Beni benden eden o, dilber mi, ay mı, yar mı?

İrfan Yıldırım Çevik