1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1598
Okunma
Lavanta kokulu
bir yalnızlığa sardım kalbimi.
Arındırdım ellerimi özü geçmiş sevdalardan.
Bir yalana inanmıştım,
vurdu geçti
izleri kaldı solumda.
Yara işte, zamanla iyileşir dedim.
O yüzden dönüpte bakmıyorum ardıma.
Kendi kabuğuma çekildim,
Yorgun cümleler yazıyorum duvarlara.
Ve paslı bir demiri andırıyor yüzüm.
Hiç iyi olmasamda
Bir söz verdim kendime.
Bundan böyle,
Bir daha adın değerse göğsüme,
Şiirler affetsin beni
Ama ben değil...
Özge Özgen
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz