İNTİZAR (407)

Ey yar bil sanadır bu intizarım.
Ben gibi seveni gördün mü sen hiç.
Sana olan aşkım benim efkarım.
Kısa saçlarını ördün mü sen hiç.

Melül mahzun bakan o gözlerine.
Yüreğinin sesi o sözlerine.
Hem güzel hem masum o yüzlerine.
Bakan aşığına sordun mu sen hiç.

Öyle güzelsin ki cansın canıma.
Enerjisin kalbe kansın kanıma.
Sevgin ile koşup gelsen yanıma.
Aşkın gücü ile durdun mu sen hiç.

Çoğu kez de aşka yalan denilip.
Tanrı katında da özür dilenip.
Evvel ezelinde sevip sevilip.
Benim gibi bir kalp vurdun mu sen hiç.

Nerde hangi yanlış yerde görüldüm.
Sadece seninle sevip örüldüm.
Sevdiğimden beri ölüp dirildim.
Yaşarken tabuta girdin mi sen hiç.

Bu kalp sana meftun esirin olmuş.
Duygular birleşmiş aramış bulmuş.
Zayi Ozan sana teslim bir kulmuş.
Kendince hayaller kurdun mu sen hiç.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 14/12/2017 Perşembe
Yayın : 15/12/2017 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/1133459/