kelimeler içlenmiş gönül sarayım virane
bulunmak istemiyorlar kalben durakta
kalemim bana küskün akıl divane
her halim kırılgan, kendimden uzakta

bir gün veda edeceğiz gönül gözüyle
ölümün keşif kolları, gözler yolumuzu
insan,insanca olabilmeli kendi özüyle
bütün kir ve paslardan, kurtarıp ruhumuzu

insanın avucundan kayar yıldızlar
gönül sarayını yıkarda gider
dünyevi saltanatta alınsada hazlar
nimete şükürsüz den kaçarda gider

nimete şükürsüzden bekleme fayda
yer beğenmez kendine yıldızda ayda
gelde kızma şimdilik adamdan sayda
bir gün düşer yolu da karşına dikilir.

dert, deprem gibidir pek belli olmaz
ne zaman geleceği sabır gerekir
gönderenin hatırına şikayet olmaz
insan yudum yudum seni biriktirir

hislerim çok yoğun anlatmak eziyet
kirpiklerin kalbimde nakışlar örer
sen üzülme boş ver iyi olduğumu zannet
bende hüzün sus pus, alev alev titrer.

yusuf erdoğan